حق: دوگانهی بهشتی و مصباح بیش از آنکه دوگانهی دو شخص باشد، دوگانهی دو شخصیت بلکه دوگانهی دو مکتب است. مکتبی که جام جم عبدالحمید دیالمه را تقدیم به خمینی میکند و مکتبی که جام زهر محمود احمدینژاد را تحمیل به خامنهای میکند. مکتبی که ناجوانمردانه مظلوم است و مکتبی که عادت دارد به ظلم بزرگ پیشبینی آخر و عاقبت آدمها. مکتبی که ختم به احلی من العسل هفتم تیر میشود و مکتبی که ننگ سوم تیر را تا ابد بر پیشانی تاریخ باقی میگذارد. مکتبی که شریعتی را با وجود همهی معایبش همچنان مفید میداند و مکتبی که شبانهروز از شعاع دایرهی شریعت کم میکند و اگر نتواند به امروز خلقالله گیر بدهد، وقیحانه و در اوج تبختر- بدتر از رمالها- به پیشگویی فردای افراد میپردازد. مکتبی که خانقاهش را بازیدراز میداند و مکتبی که در اوج کجفهمی «سردار دلها» را در فهم سیاست، ضعیف میخواند. مکتبی که به حزب رستگار جمهوری اسلامی منجر میشود و مکتبی که تفالههای نفلهی گروهک لجن و متعفن پایداری را در نهایت وقاحت، جبهه میپندارد. مکتبی که شیفتهی افزودن بر شمار ولایتمدارها حتی از فلانها و بهمانها است و مکتبی که ذیل متن فرزند شهید در مدح ولیامر، کامنت میگذارد: «این خط و این نشان! تو روزی با همین شدت و حدت، حضرت آقا را خواهی زد». مکتب مدرسهی ماندگار حقانی که مدام هزینهها را پایین میآورد و مکتب مؤسسهی امام خمینی اما امام خمینی منهای جمهوریت. مکتب هفتاد و دو تن و مکتب کاسبی با واژهی نخنمای اصلح. مکتب «حتی با بنیصدر هم بر مدار اخلاق رفتار کنید» و مکتب تکفیری امثال روانبخش و سربخش. مکتب شهادت و مکتب حسادت. مکتب بصیرت واقعی و مکتب خودعمارپنداری بلکه مکتب خودخداپنداری. مکتب حلال شبهات و مکتب از قضا شبههآفرین که «ما حکومت اسلامی را قبول داریم و به جمهوری اسلامی اعتقادی نداریم». مکتب السابقون نیمهی خرداد چهل و دو و مکتب بیخیال سیاست قبل انقلاب تا زمان امام و حاجی انا شریک بعد از رحلت پیر جماران. همهی باورم به مکتب اول است و از عمق وجود از محصولات ریز و درشت مکتب دوم متنفرم. مکتبی که ابدا برای هویت مستقل و حریت مستقل و فردیت مستقل بنیآدم هیچ ارزشی قائل نیست و رسما تمنا دارد که همه همان جور زندگی کنند و بمیرند که باب دل جماعت باشد. سلمنا! مصباح «مطهری زمان» است و حتی در عدم توانایی تربیت درست فرزند هم مطهری زمان است. مثل گروهک پایداری به علامه مصباح، مثل علی مطهری به شهید مطهری است. سلام بر بهشتی. والسلام...