
یک پک ادبی به افتخار امام موسای زیبارو که انشاءالله هر چه زودتر با مهدی فاطمه برمیگردد
همیشه در صدر
سیدحسن نصرالله اشبهالناس به امام موسی صدر است و تجلی حضور همیشگی آن اسطورهی تاریخی در قلب خطهی مقاومت
نویسنده : اکبر شهیدی
نه! هر چه فکر میکنم و هر چه بیشتر میخوانم، میبینم یارای این را ندارم که «مسیح لبنان» را دوست نداشته باشم. معالاسف جریان غربزده از سالها پیش عزم خود را جزم کرد تا با بیان پارهای خاطرات و اغلب هم شبهخاطرات، نظر مثبت جریان انقلابی را نسبت به امام موسی صدر منفی کند یا اقلا حزباللهیها را نسبت به ایشان بیتفاوت کند لیکن آن سید بینظیر همیشه در صدر، تنها یک معمم خوشقد و بالا نبود که احیانا موفق شده باشد چند تایی گبر و یهودی و مسیحی را مسلمان کرده باشد یا دو تا خوانندهی زن را به حجاب دلبسته کرده باشد. در آپارتمان محل سکونت ما در سوهانک، پیرمرد منور عصا به دستی است که در عمر دور و دراز خود همهی این کارها را کرده. هنر بالاتر حضرت صدر آنجا بود که هرگز از مبارزه خسته نشد و تحت هیچ شرایطی از امر عظیم هدایت، پا پس نکشید. امام موسای دوستداشتنی آدمی نبود که به بهانهی جور و جفا و غم و هجران و سختی و رنج روزگار، خللی در ایمان و ارادهاش پدید بیاید. به این معنی باورم هست که اشبهالناس به امام موسی صدر هیچ کسی نیست الا سیدحسن نصرالله. دبیر کل مقتدر و مستحکم حزبالله لبنان هم درست مثل امام موسی صدر هرگز بیدی نیست که با بادهای موسمی و بگیرنگیر رژیم غاصب قدس بلرزد. رهبر عربی منطقهی غرب آسیا خود یک پا طوفان است و شاهرگ حیاتی قلب مقاومت. کافی است به جملات و صدالبته مجاهدات امام موسی صدر دربارهی لزوم حفظ ایستادگی علیه اسرائیل و تلاش دائم برای رهایی فلسطین نگاهی دوباره بیندازیم. یا اهتمام ایشان به امر واجب وحدت هدفمند. یا مساعی ایشان در جذب حداکثری و دفع حداقلی. یا هم و غم ایشان بر رفتار و گفتار بصیرتافزا. یا کوشش ایشان در راهاندازی هستههای مقاومت. یا دلداریهای مدام ایشان به امثال شریعتی و چمران و مرحوم حاجاحمد. یا مقابلهی همیشگی ایشان با فتنههای رنگارنگ. پس به جد بر این باورم که وادادهها حتی بوی سیگار موسی صدر را هم نمیدهند، چه برسد که بخواهند معطر باشند به رایحهی اندیشهی مطهر و زلال آن بزرگوار. فقط خدا میداند سید صدراندیش اصالتا ایرانی چه تعداد از ابنای آدم را نه فقط شیفته بلکه شیعهی صدیق و پای کار امیرالمؤمنین کرده است. بله البته. میان بزرگان در بعضی مشارب، همیشه اختلافاتی بوده اما خوب است مدعیان دروغین مسیح لبنان به جای آنکه از ربایش ایشان نان بخورند و با خاطرهسازی، عواطف پاک دوستداران راستین صدر را منحرف به پستوی امیال خام خود کنند، چنگ به ریسمان امهات آرای امام موسی بزنند: «نبرد جانانه با اسرائیل تا رهایی کامل قدس شریف». همچنان که با وجود خامنهای دلتنگی برای خمینی معنی ندارد، با وجود نصرالله هم دلتنگی برای موسی صدر وجهی ندارد. هیهات! ما مثل بعضی از این وادادهها، از مبارزهی تام و تمام با صهیونیستها خسته نشدهایم که بخواهیم یکی از مؤثرترین مبارزان این جبهه را دودستی تحویل حضرات دهیم. بنابراین تکرار میکنم: وادادههای صدراولی حتی بوی سیگار امام موسی را هم نمیدهند...