
مریم فلاحی (تهیهکنندهی شرکت آوای باران) در مصاحبه با روزنامهدیواری حق:
#کلمه کم آوردم، رفتم سراغ #موسیقی
در بچگی، عاشق تیتراژ دوستداشتنی اوشین و آنشرلی بودم
ناظر بر واقعیت این روزهای کشور میتوان گفت که موسیقی، هم هنر است و هم تجارت. برنامهریزی برای پرورش یک هنرمند موفق در این حوزه، از زمان شروع فعالیت تا روی کار آمدن او در قامت یک چهرهی ماندگار، مسیر پرچالشی است که «ستارهسازی» را به مقولهای عجیب و گاهی حتی غریب تبدیل میکند. ظهور یک خوانندهی محبوب، علاوه بر عنصر بدیهی صدا، مستلزم ترکیب خلاقیت، شناخت بازار و بسیاری از پارامترهای دیگر است. بارها دیده شده که جماعتی از نوهنرمندان عرصهی موسیقی، با وجود استعداد فراوان نتوانستهاند خود را در قامت یک #سلبریتی در جامعه عرضه کنند. هر چند در سالهای اخیر، موسیقی پاپ ایران شاهد ظهور خوانندگانی بوده که حتی میتوان عنوان #پدیده را هم به آنها نسبت داد. البته برای جوانانی که سالها در گمنامی مشغول آهنگسازی و خوانندگی بودهاند و هیچگاه فرصت عرضاندام پیدا نکردهاند نیز راههایی برای رشد و پیشرفت وجود دارد. «مؤسسهی فرهنگی- هنری آوای باران» با حمایت از خوانندگان نونفس، این بستر را برای آنان فراهم میکند تا هنر خود را در همین روی زمین، عرضه کنند و هرگز به زیرزمین پناه نبرند. «آوای باران» هماکنون یکی از شرکتهای برتر در زمینهی برگزاری کنسرت و ارائهی خدمات موسیقیایی به هممیهنان عزیز شناخته میشود که مورد وثوق قدمای هنر موسیقی هم قرار گرفته. گفتوگوی من را با خانم مریم فلاحی (تهیهکنندهی مؤسسهی آوای باران) بخوانید.
نویسنده : نگین قرهقانی
حق: از چه زمانی به فعالیت در زمینهی تهیهکنندگی موسیقی علاقهمند شدید؟
در دوران دبیرستان هر زمان به #سینما یا #تئاتر میرفتم، با دقت به تیتراژ فیلم و عوامل سازنده توجه میکردم. هميشه دنیای پشت دوربین و عوامل تهیه و تولید کار هنری برایم جذابیت داشت. تا اینکه با گروه #آریان که در آن زمان مورد استقبال جوانان قرار گرفته بود، آشنا شدم و از طریق وبلاگ و تهیهی پوستر شروع به همکاری با بچههای این گروه کردم. آن زمان دانشجوی رشتهی نرمافزار بودم.
حق: مشوق اصلی شما در این مسیر چه کسانی بودند؟
در ابتدا پدر و مادرم. بعد همسرم؛ منوچهر حسنی (مدیرعامل مؤسسهی فرهنگی- هنری آوای باران) که در این مسیر، همیشه مورد لطف و حمایت او بودهام.
حق: برای یک تهیهکنندهی موسیقی چه محدودیتهایی وجود دارد؟
برگزاری کنسرت به دلیل زمان اجرای طولانی نسبت به سایر حرفهها کاری سختتر است. سالها پیش وقتی تازه وارد حرفهی موسیقی شده بودم، این زمانبندی طولانی برای خانوادهام نگرانکننده بود و البته مثل بعضی دیگر از کارها محدودیتهایی هم به سبب جنسیتم داشتم.
حق: به نظر شما با این روندی که صنعت موسیقی در پیش گرفته، در زمینهی جذب مخاطب به موفقیت خواهد رسید؟
بله! اگر همهی فعالان عرصهی موسیقی با هم متحد شوند، حتما موفق خواهیم شد. در موسیقی، تمام شاخهها نیاز به دیدهشدن توسط مخاطب دارند. البته در شرایط فعلی یک فرد میتواند بهواسطهی شبکههای اجتماعی، همچنین فرمهای مختلف موسیقیایی، مخاطب زیادی جذب کند و راه چند ساله را یکشبه طی کند که این مهم اگر در بستر درستی پیش نرود، ممکن است آسیبزا باشد.
حق: از بهترین تجربههای کاریتان بگویید.
دو تجربه بیش از بقیه در ذهنم ماندگار شده؛ یکی اولین کنسرتمان در برج میلاد و دیگری اولین حضور در جشنوارهی موسیقی فجر.
حق: در حال حاضر شرایط آهنگسازی و انتشار آلبوم را چطور میبینید؟
شرایط خوبی است و با افتخار میگویم که بیشتر مردم با موسیقی آشتی کردهاند و حتی به تماشای کنسرت هم میروند. هر چند شیوع کرونا باعث صدمه به بسیاری از هنرها شده و این موضوع، حرفهی موسیقی را نیز تحتتأثیر خود قرار داده است.
حق: سابقهی فعالیت مشترک با کشورهای خارجی هم داشتهاید؟
به صورت رسمی فقط میتوانم به همکاری شرکت آوای باران با سفارت برزیل در فروردین نود و هشت اشاره کنم.
حق: با توجه به تجربهتان در زمینهی تهیهکنندگی موسیقی و همچنین برگزاری کنسرت، نقش تیمی که موسیقی را اجرا میکند مهمتر است یا شما به عنوان تهیهکنندهی اثر؟
نمیتوان این دو را هم از تفکیک کرد، چون موسیقی یک کار گروهی است و اینجور نیست که به تنهایی یا با چند نفر بشود کار را به شکل حرفهای جلو برد. البته به تیم هنری و شخص خواننده هم بستگی دارد که چقدر نسبت به ترکیب و فرمول، ترانهی مناسب، ملودی دلنشین، صدای گیرا و سلیقهی جامعه آگاهی داشته باشند اما برای اجرای کنسرت، کلیهی تصمیمات با شرکت است.
حق: فکر میکنید مردم «آوای باران» را بیشتر با کدام اثر میشناسند؟
به علت همکاری بیشتر خوانندههای پر مخاطب با مؤسسهی آوای باران، نمیتوانم به طور دقیق در این مورد نظری بدهم اما این را میدانم که «آوای باران» را به جشنوارهها و تعداد کنسرتهای زیاد در تهران و سایر شهرها میشناسند.
حق: چه ملاکی برای حمایت از خوانندههای نونفس دارید؟
در هر بازهی زمانی متغیر است اما اولویت ما در وهلهی اول صدای خوش، اشتیاق و استعداد برای اجرا و اشراف به دانش موسیقی است.
حق: چند تا از آثار پربازدید «آوای باران» را نام ببرید.
«تکترکها» از آقایان رستاک حلاج و مسعود صادقلو و همچنین آخرین اثر رضا مریدی بسیار مورد استقبال مردم عزیز قرار گرفت.
حق: از دوران کودکی، کدام موسیقی را هنوز به یاد دارید؟
تیتراژ سریال «اوشین» و آهنگ جرج مایکلی که تیتراژ «آن شرلی» بود. سؤال خوبتان مرا برد به آن دوران. واقعا یادش به خیر.
حق: چه حجمی از موسیقی توسط بخش دولتی و چه حجمی توسط بخش خصوصی تولید میشود؟
در مجموع نود درصد سرمایهگذاری برای تولید و انتشار آثار موسیقی از #ابتدا تا #انتها توسط بخش خصوصی انجام میشود. اما نکتهی جالب در پاسخ به پرسش شما این است که بخش خصوصی متأسفانه بدون حمایت دولت فعالیت میکند. نه تنها دولت در این بخش هیچگونه کمکی نمیکند بلکه سیاستهای خرد و کلان در این حوزه به گونهای است که صنعت موسیقی را با ترمزهای ناگهانی روبهرو میکند. مثال قابل لمسش همین جریان پاندمی کرونا. آمار دقیقی از درصد ضرر و زیان همهی اصناف اعلام شد ولی هیچکس از ضرر صددرصدی موسیقی صحبتی نمیکند.
حق: آیا عدم حمایت سازمانهای دولتی یا نهادهای حکومتی از بخش خصوصی فعال در حوزهی موسیقی، ربطی به مسائل مذهبی دارد؟
فکر نمیکنم، چرا که شرع با ذات موسیقی مشکلی ندارد؛ با ابتذال در موسیقی مشکل دارد.
حق: در این مسیر چه زمانهایی احساس پیروزی یا شکست میکنید؟
من همیشه در پایان اجرای هر کنسرت، احساس پیروزی دارم. مثلا تهیهکنندگی کنسرت بانوان در تالار وحدت برایم در حکم یک پیروزی بزرگ بود. البته عدم برگزاری هر کنسرتی میتواند احساس یأس و شکست را در من به وجود بیاورد.
حق: خودتان را فرد موفق و خوشبختی میدانید؟
خوشبختی و موفقیت، دو مقولهی جدا از هم هستند. من از مسیر شغلیام راضیام و احساس خوشبختی میکنم اما موفقیت، رسیدن به اهدافی است که برای دستیافتن به همهی آنها هنوز راه دور و درازی در پیش دارم.
حق: اگر به عقب برگردید، باز هم در حوزهی موسیقی فعالیت میکنید؟
با توجه به شناختی که از روحیهی فردی و اجتماعی خودم دارم و نیز عشق و علاقهی بیحدم به متن و حاشیهی موسیقی، میگویم بله، حتما!
حق: موسیقی را در یک جمله تعريف کنید.
همان جملهی مشهوری که میگوید: «موسیقی درست از جایی شروع میشود که کلمات کم میآوردند».